Onderbroekenlol om kleedgeld

Onderbroekenlol wordt door vrouwen vaak nogal passief-aggressief ontvangen met een zucht , een eye-roll of een denigrerend: “nou, nou, stelletje kinderen!” En prima hoor: ik sta ook niet te springen om te horen wie er nu weer een nieuw kapsel heeft, of zwanger is, of van d’r vent af. Ok, dat laatste is misschien nog wel interessant. Anyway; ieder zijn meug! Onderbroekenlol is dus voor ons, mannen. Maar deze week zat het nét weer even anders.

Money, money, money

Onze jongens zijn 13 en we vonden het tijd dat ze weer eens een stukje meer verantwoordelijkheid zouden krijgen. Deze zomer hebben ze voor het eerst hun eigen geld verdiend met een vakantiebaantje, dus geld was een actueel gespreksonderwerp. Daarom besloten we dat het een goed moment was om te beginnen met kleedgeld. Voor de duidelijkheid kregen ze ieder een extra spaarrekening met de naam ‘kleedgeld’. Zo kunnen ze precies zien hoeveel ze nog te besteden hebben.

Hoe dat werkt: ze kiezen wat ze willen kopen, zetten het bijbehorende bedrag van hun kleedgeld-spaarrekening over naar hun betaalrekening, en kunnen vervolgens gewoon afrekenen met hun pinpas. Dat klinkt misschien wat omslachtig, maar het is wel heel tastbaar voor ze. Omdat ze het bedrag twee keer overmaken, hebben ze nog een extra bedenk-momentje. En ze kunnen het regelen op hun telefoon, dus dat vinden ze alleen maar leuk!

Zoveel money

De grote vraag voor ons was natuurlijk: hoeveel kleedgeld moet je ze geven? Een zoektocht op internet en wat gesprekjes met andere ouders leerden ons, dat € 50 per maand wel een prima bedrag zou moeten zijn voor een 13-jarige. Mijn lief vond dat sokken, ondergoed en dingen als een winterjas dan nog voor onze rekening zouden zijn. Ik ben een man, dus ik vond dat niet nodig. Zij is een vrouw, dus dat werd toch de afspraak. En onze jongens vonden het allemaal best: 50 piek per maand waar je een-soort-van mee mag doen wat je wil, dat klonk ze als muziek in de oren.

Moet kleedgeld ook rollen?

Inmiddels zijn we een paar maanden onderweg en lopen de rekeningen lekker vol met kleedgeld. Onze jongens zijn namelijk ook mannen, en mannen kopen nou eenmaal niet zo vaak kleding. Gelukkig. Eerlijk gezegd had ik verwacht dat ze vrij snel met iets aan zouden komen wat ik nooit zou kopen, veel te duur zou vinden of totaal onnodig zou vinden. Maar hoera: niets van dat alles!

Life is short, buy the sneakers

De ene is al sinds zijn vakantiebaantje aan het overwegen om een paar dikke Jordans te kopen, maar die zijn zo schofterig duur, dat hij heel strategisch op zoek is naar de best prijs-kwaliteit-coolheid verhouding. De topper! Hij is inmiddels van zijn eerste keus van € 350 afgestapt en heeft een model gevonden wat hij ook erg cool vindt, maar dat ergens rond de € 175 zit. En nu is hij aan het uitzoeken waar hij ze het gunstigste kan kopen. Ik heb echt respect voor hoe afgewogen hij hiermee bezig is. Ik ben overigens wel benieuwd hoe lang het nog duurt voordat hij er klaar voor is om daadwerkelijk iets te gaan kopen…

Boxers voor boefjes

En de andere kwam dus deze week met zijn eerste geplande aankoop: nieuwe onderbroeken. De meeste waren inderdaad een heel eind versleten, dus dat had hij wel goed bedacht. Hij had een leuke Muchachomalo boxer gezien en die had hij ook al wel eens eerder gehad, dus die wilde hij wel “een stuk of tien hebben”. En inderdaad: ze zitten ook wel erg lekker en ze zijn erg cool, maar er zijn natuurlijk ook boxers die de helft goedkoper zijn. Dat begreep hij wel, en toen stelde hij voor om dan een paar leuke Muchachomalo’s uit te zoeken en voor de ‘gewone schooldag’ ook een stel goedkopere boxers te kopen. En hoppa: ook mijn andere kind blijkt gewoon hard op weg naar volwassenheid. 😄

Kleine jongens worden groot

Ons kleedgeld-experiment pakt voorlopig dus supergoed uit. Hadden we iets anders verwacht? Natuurlijk niet; we hebben ze tenslotte zelf opgevoed! Gaan we ze nu dan ook maandelijk snoepgeld geven? Natuurlijk niet; we hebben ze tenslotte zelf opgevoed… Zonder gekheid: ik ben echt best wel trots op onze mannen en op hoe ze het allemaal toch maar doen. Maar een beetje weemoedig word ik er ook wel van: de tijd dat we onze kids konden aankleden zoals wij het wilden, is nu dus ook voorbij. Wéér iets dat ze zelf kunnen.

Ik ben bang dat mijn lang gekoesterde wens, om voor de zomervakantie met z’n drieën matchende vader en zoon zwembroeken te bestellen, nu ook echt definitief van de baan is. Ach, en misschien maar beter ook… 😏 Gelukkig kunnen we zo af en toe nog wel lekker onderbroekenlol hebben, want al worden kleine jongens groot; wij mannen blijven toch altijd een beetje kind. Poep! Pies! Seks! Whahahaha! 😂